صدام: دزفول فراموش نشود

بسمه تعالی

در این گیر و دار فراموشی ها و به حراج گذاشتن گنج خونین پایتخت مقاومت ایران و با احترام و ادب به همه ی هم استانی ها و دلاور مردی و پایداری زنان و مردان ایران زمین و شهدای گرانقدر و رزمندگان عزیز کشورمان سوالاتی را از برادر سید خلف موسوی شهردار محترم اهواز دارم:

۱٫ چرا از میان ۵ استان درگیر جنگ، خوزستان انتخاب شده و چرا از میان تمام شهرهای خوزستان دزفول مورد بغض و کینه ی صدام قرار گرفت؟ چرا الف دزفول؟ الف باید اهواز باشد! در حالی که دیگر شهرها در برد موشک صدامیان بودند؟

به دلیل اینکه دزفول بیش ازدیگران زخم به صدام زده بود….

اولین خط پدافندی مقابل صدام را دزفولی ها تشکیل داده بودند….

اولین جنگ پارتیزانی و چریکی را دزفولی ها تشکیل داده بودند….

اگر نقش بچه ها ی دزفول در اوایل جنگ نبود در همان روزهای اول جنگ صدام از کرخه گذشته بود و به دزفول و خوزستان و سپس به تهران می رسید.

صدام به فرماندهانش می گوید کاری کنید که مردم دزفول شهر را خالی کنند…

سرلشکر حسن الدوری: کلید فتح تهران در دزفول است؛ کرانه های دزفول تا مسجد سلیمان و خرم آباد می باشد؛ دزفول گلوگاه خوزستان و گذرگاه جبهه ها و محل تقویت روحیه رزمندگان بود.

شکست دزفول، شکست کل جنگ و پیروزی دزفول، پیروزی در کل جنگ بود.

صدام این را می دانست؛ خرمشهر اهمیت سیاسی و جغرافیایی برای عراق داشت و دزفول اهمیت فرهنگی و نظامی، صدام این را می فهمید…

اگر اهواز و خرمشهر و آبادان اشغال می شدند برای صدام مهم نبود چون دزفول دروازه ی تهران بود، ارتباط تهران از دزفول به خوزستان شروع می شد….

دزفول برگ برنده ی جنگ بود ….

جنگ وارد دزفول شده و دزفولی ها نیز وارد جنگ شده بودند.

بازسازی روانی نیروها به دلیل مقاومت مردم و فضای معنوی حاکم بر شهر بود .

هنوز هم بعد از سالها رزمندگانی که از دزفول گذشته اند اولین خاطراتشان همین است. بافت مردم، روابط مردم، معنویت مردم، و دین مردم متفاوت بود

۲٫ چرا دزفول هدف اصلی و مرکز اصلی حملات صدام بود؟ چرا الف دزفول؟ الف باید اهواز باشد

شهری عجیب، گاه سه موشک با هم اصابت می کرد، از یک طرف شهر موشکباران شده و از طرف دیگر فعالیت در شهر ادامه داشت….

مردم سابقه ی موشک را دیده بودند، قدرت تخریب آن را می دانستند…

همزمان سه صحنه: شهید از دل خاک بیرون می کشیدند، شهید جبهه ها را تشییع و اعزام جوانان به جبهه در ۸ سال دفاع مقدس ادامه داشت ….

هیچ گاه عظمت این شهر ترسیم نشده است …

گاه تکه پاره های شهدا روی درختان، پشت بام ها و یا با سگ های تربیت شده کشف می شد…

شاید شعر قیصر امین پور را خوانده اید که می گوید:

و ساعتی دگر

مردی خمیده پشت و شتابان

سر را به ترک بند دوچرخه

سوی مزار کودک خود می برد.

سرپسرش را در جوی آب پیدا می کند و به سوی مزارش می برد؛ دختری را که از زیر آوار بیرون می آورند و می گوید برایم چادر بیاورید، مادری که در آخرین لحظات عمرش را سپری می کند از مردم می خواهد بدنش را بپوشانند و در همان لحظات شهید می شود…

در شب و در زمانی که شهر فاقد برق بود در گرمای ۵۰ درجه دزفول خانم ها وضو گرفته و شهادتین می خواندند و با چادر و روسری می خوابیدند که اگر موشک زد و شهید شدند؛ جلوی نامحرم برهنه نباشند.

در ایام موشکباران ها و بمباران و حملات هوائی هیچ کس به داد مردم نمی رسید؛ اکثراً شب ها موشک می زد، مردم خودشان مشعل روشن می کردند تا اجساد را پیدا کنند تا در سال ۶۲ به دستور امام ستاد معین به دزفول آمد و نورافکن و لودر جهت خاک برداری آوردند .

کسی نمی داند بر این مردم چه گذشت و چگونه این سختی ها را تحمل می کردند. من در همه ی حملات موشکی حاضر بودم، چیزی که جالب بود همدلی مردم بود. الفت و انس مردم با هم بیشتر بود، وحدت و همدلی مردم بیشتر بود.

۳٫ نکته ی بسیار عجیب تر اینکه به فاصله ی بسیار کمی از حملات موشکی کار بازسازی شروع می شد. ۱۷۶ موشک با احتساب سطح تخریب هر موشک، سه بار دزفول تخریب و بازسازی شده است!

مردم و مسئولین شهر و مرحوم آیت الله قاضی (ره) برای حفظ روحیه مردم و رزمندگان سریع بازسازی می کردند تا آثار تخریبی، خیلی چشم ها را نگیرد….

زندگی همانند خون جاری در رگها، در دزفول جریان داشت …

جلسات قرآن، نماز جماعت، نماز جمعه، دعای کمیل، زیارت در سبزقبا، بازار تعطیل نشد …

ایمان عجیبی در این مردم دیدم. گاه ساعت یک یا دو شب بر سر خرابه ها می دیدم مردم کار می کنند، نسبت خویشاوندی نبود.

دزفول در حملات موشکی یک امت و خانواده شده بود؛ تمام مرزها بهم ریخته بود؛ امام و امت بود.

این صحنه ها گفته نمی شود؛ دعای توسل، روضه اباعبدالله الحسین (ع) تعطیل نشد؛ اینها مردم بودند…

یک بار امام در جمع خانواده ی شهدای خوزستان فرمودند: خوزستان دین خود را به اسلام ادا کرد و بار دیگر فرمود: دزفول دین خود را به قرآن و اسلام ادا کرد و الگو شد برای ایران و افتخاری شدند برای مردم کشورمان …

آقای شهردار نادیده گرفتن سخنان امام و همچنین مقاومت مظلومانه ی مردم این شهر به چه قیمتی؟!

۴٫ مرحوم آیت الله قاضی یک بار پس از بازگشت از تهران و دیدار با امام خمینی(ره) فرمودند: وقتی با ایشان مصافحه کردم امام از من سبقت گرفت و دستم را بوسید و من شرمنده ی تواضع و بزرگی ایشان شدم، این عمل نشان دهنده ی عظمت مرحوم آیت الله قاضی (ره) و شناخت امام نسبت به مقاومت و پایداری مردم دزفول بود

آقای شهردار، امام فرمودند: این مملکت یک خوزستان دارد و خوزستان هم یک دزفول و دزفول هم قائم به آیت الله قاضی است، حضرت امام دست به چشمان آیت الله قاضی می کشید و دعا می خواند و می فرمود: من از شما بهره می گیرم؛ علت آن همه ارادت به آیت الله قاضی و مردم دزفول چه بود؟ غیر از مقاومت ۸ ساله مردم در سه جبهه، مهمان نوازی روزانه از ۵۰۰۰ رزمنده در ایستگاههای صلواتی، مقاوت زیر بمباران حملات توپخانه ای و موشکباران و اعزام یک لشکر خط شکن به تنهایی در طول دفاع مقدس، هیچ کس از چنین شهری انتظار اعزام نیرو نداشت.

۵ . معامله ی ۱۲ متر تی ان تی با جمجمه ها، با بدن ها….

این معامله اتفاق افتاد ….

مردم با خدا معامله کردند؛ مردم غیر نظامی، کودکان و زنان و آدم های بی گناه که درگیر جنگ نبودند …

مردم دزفول با خدا معامله کردند و امام فرمود: مردم دزفول امتحان دادند و ازاین امتحان پیروز بیرون آمدند…

ما تا چند قرن مهمان سفره ی شهدای ۸ سال دفاع مقدس هستیم

آقای شهردار سالگرد روز مقاومت و پایداری چهارم خرداد در دزفول است یا اهواز؟ استان اصفهان یک لشکر را تامین می کرد و دزفول هم به تنهایی یک لشکر، دیگر استانها هم هر کدام یک لشکرمثل تهران، کرمان، تبریز، قم و …

۶٫ آقای شهردار لوح شهر مقاومت و نمونه ی ایران را در مورخ ۴/۶/۶۶ توسط ستاد کل نیروهای مسلح سرلشکر دکتر فیروزآبادی از میان ۶۵ شهر که کاندید این لوح بودند، به دزفول دادند یا به اهواز؟

در آن لوح دزفول به عنوان ایمان، تقوا، شهادت و شرافت، دارای فرزندانی صالح و غیور، شهر شهیدان، بیداردلان، شهر شیر مردان پیکارجوی همه ی صحنه ها، شهر خروشندگان بر سر بیداد، تاج افتخار و لوح مقدس شهر نمونه مقاومت بر تارک نوای دزفول دلاور و بر سر دلیر مردان بیشه زمان زیبنده و مبارک باد.

دزفول ای اسوه ی مقاومت و پایدار آیندگان و پویندگان خط رسالت نبوی و طلایه داران پرچم علوی و بانیان حرمت شهادت و امامت سرخ حسینی همواره با عنایت و رهجویی از مناره ی نور و تنوره ی سرخ به آسمان پرکشیده عشقت تحت زعامت و قیادت وولایت خمینی بت شکن به ندای نصرت طلبی حسین (ع) لبیک خواهند گفت .

۷ . آقای شهردار من یقین دارم بهترین سربازان آینده ی امام زمان (عج)از اینجا خواهند بود یعنی نسل ظهور را این نسل ساخت. ما هر چه داریم از برکت این شهداست. این است ادامه ی راه شهدا و ادعای پیروی از ولایت فقیه؟

آقای شهردار: ندیدن ایثار و مقاومت و شهادت این مردم به چه قیمتی؟ این واقعیت های مردم دزفول که دروغ نبود که اینجا شهر نمونه معرفی شد .

اینطور می خواهید فرهنگ ایثار و فداکاری مردان و زنان این مرزو بوم را به نسل نوجوان منتقل کنید؟ دیگر از دزفول فقط همین لوح زرین شهر نمونه باقی مانده است. در شهر گاهی خواهری یا مادر و پدری در شهر با موشک شهید می شدند و برادری یا پدری در جبهه ها

دزفول یک قطعه ی زمین در شهید آباد به نام دست و پا ی شهید گمنام دارد و ده ها شهید آباد دیگر…

دزفول ۲۰۰خانواده ی دو شهیدی دارد…

هم در جبهه شهید مفقودالاثر دارد و هم در شهر…

در این گیرودار فراموشی و نادیده انگاشتن گنج خونین پایتخت مقاومت مردم دزفول، در زمانی که جنگ و حقیقت جنگ و دفاع مقدس از سوی برخی تحریف می شود؛ در زمانی که هنوز اجساد شهدا دفن نشده اند؛ سخنان امام و جنگ و دفاع مقدس تحریف می شوند…

سریال ها و کارگردان های جنگ ندیده، حضور دختران جوان و روابط عاشقانه در جبهه …

کار ما راویان گردآوری و جمع آوری حقیقت جنگ است؛ حقیقت را باید کشف کرد و شناخت، امروز سوژه ی دزفول بین المللی است !

قصه ی مظلومیت و استقامت شهری دلاورخیز، ناگفته های ۸ سال دفاع مقدس شهری که ۱۷۶ موشک و هزاران توپ و بمب را تحمل کرد اما حسرت تسلیم را بر دل صدامیان گذاشت؛ دزفول به مقاومت معروف است …

بلدالصواریخ، شهر موشکها، شهر مقاومت، دارالمومنین، شهر اجتهاد، شهر شیخ انصاری (ره)، در پایان جنگ، خرمشهر نماد مقاومت ایران و دزفول پایتخت مقاومت ایران لقب گرفت.

صدام در فرودگاههای عراق برای خلبانانش نوشته بود: ”دزفول فراموش نشود”

آقای شهردار چه زود، ارزش های دزفول فراموش شد!

شهر من همسایه ی قدس شریف شهر من با صور و صیدا همردیف

شهر من دزفول، شهر کوفه نیست شهرمن تا آخرین دم با علی است

نگارنده: غلامحسین سخاوت