پس از وفات فاطمه علیها السلام، حضرت علی علیه السلام به بالین او آمد.

روپوش را از صورت حضرت برداشت و نوشته ای را بالای سر او دید که در آن چنین نوشته شده بود: بسم الله الرحمن الرحیم هذا ما اءوت به فاطمه بنت رسول الله، اءوصف و هی تشهد اءن لا اله الا الله و ان محمدا عبده و رسوله و ان الجنه حق و النار حق و ان الساعه آتیه لا ریب فیها و ان الله یبعث من فی القبور. یا علی انا فاطمه بنت محمد زوجنی الله منک لاکون الک فی الدنیا و الاخره، انت اولی بی من غیری حنطنی و غسلنی و کفنی بالیل و صل علی وادفنی بالیل و لاتعلم احدا و اءستودعک الله و اقرء علی ولدی السلام الی یوم القیامه. به نام خداوند بخشنده مهربان. این آن چیزی است که فاطمه دختر حضرت محمد به آن وصیت کرده است. وصیت کرده در حالی که شهادت می دهد که جز الله خدایی نیست و این که محمد بنده و رسول او است. و این که بهشت حق و دوزخ حق است، قیامت خواهد آمد و شک و تردیدی در آن نیست و خداوند کسانی را که در قبرها هستند برانگیخته خواهد کرد. ای علی! من فاطمه دختر حضرت محمد (صلی الله علیه وآله) می باشم، خداوندمرا به همسری تو در آورد تا در دنیا و آخرت برای تو باشم، تو از دیگران نسبت به من شایسته تری، مرا در شب حنوط کن و کفن بنما و غسل بده و بر من نماز بگذار و شبانه دفنم کن و هیچکس را آگاه نکن. تو را به خدا می سپارم و به فرزندانم تا روز قیامت سلام و درود می فرستم.